|
rechtbank geen duidelijk motief gaven.
Dit bizarre geval van zinloos geweld intrigeerde regisseur Hanro Smitsman, die zich de laatste jaren met op de waarheid geïnspireerde films als Skin en De Punt heeft ontwikkeld tot één van de interes-
santste Nederlandse filmmakers van dit moment. Smitsman laat de Bosnische afkomst van Bradaric los en introduceert in Schemer een clubje van zes onafscheidelijke vrienden van Nederlandse afkomst.
[...] Net zoals Smitsman eerder in Skin probeerde te ontleden hoe een timide joodse jongen een agressieve skinhead kon worden, zo doet Schemer een poging te analyseren hoe zo’n gewone groep modale tieners tot zo’n gruwelijke, zinloze daad kon komen. Als vorm kiest de regisseur ervoor het verhaal in puzzelstukjes aan de kijker te serveren.
[...] Deze constructie doet wat gekunsteld aan, maar het maakt wel voor een groot deel geloofwaardig hoe kleine misverstanden en onzinnige geheimpjes uiteindelijk kunnen escaleren. Het mechanisme van de groepsdruk die uiteindelijk het lot van Jessie bezegelt, blijft echter wat onderbelicht. Maar |
|
|
misschien wil Schemer juist zeggen dat we ons erbij neer moeten leggen dat de uiteindelijke stap van droom naar daad soms niet verklaarbaar is, en dus niet te voorkomen.
Bovendien heeft Smitsman voor zijn moeilijke, maar beklemmende psychologische thriller de beste jonge acteurs van Nederland weten te strikken. [...].
Waardering: *****
 ———
Filmkrant, 14 oktober 2010, door Jos van der Burg
Pathé liegt nooit
Waarom vertoont Pathé het op de moord op Maja Bradaric geïnspireerde Schemer niet? De film van Hanro Smitman toont hoe een vriendengroepje tieners een uit de toon vallend meisje in de groep vermoordt. Het snoeiharde sociodrama werd door de jeugdjury op het Nederlands Filmfestival uitgeroepen tot beste film, maar Pathé zal hem niet |
|
|
