Recensies - De geheimen van Barslet Anjet Daanje
Volgens de regisseur kun je elke aflvering van de serie zien als een compleet verhaal rond één personage. ,,De ene aflevering is heel verstild, en dan beland je weer in een emotionele achtbaan.’’
De geheimen van Barslet (voor wie het zich afvraagt: ja, de titel is dubbelzinnig bedoeld), hapt lekker weg. Het is spannend en bij vlagen zelfs een tikje soapy. Maar het is ook een serie met een bloedserieuze boodschap, daar doen de makers bepaald niet geheimzinnig over. Daanje: ,,Mensen denken vaak erg zwart-wit. Als iedereen zou beseffen dat er vaak meerdere waarheden zijn, dan zag de wereld er heel anders uit.’’ Paval Conen trekt de vergelijking met het actuele ‘politieke circus’. ,,Iedereen verkondigt daarin zijn waarheid alsof het de enige is. Maar zo simpel is het natuurlijk nooit.’’
NRC Handelsblad, 6 oktober 2012, door Charlotte van ’t Wout

In het echte Barslet blijft niets lang geheim

De dramaserie De geheimen van Barslet werd opgenomen in het Friese dorpje Easterlittens. Net zo gesloten, net zo nuchter.

Het is stil in Easterlittens. Op donderdagmiddag twee uur, als de kinderen op het drie klassen tellende dorpsschooltje zitten, de moeders hun werk doen in de verpleging of thuiszorg en de vaders in de bouw, is er niemand op straat. Het Friese dorp ligt er netjes bij. De tuinen zijn aangeharkt, de gevels schoongespoten. Op het kerkhofje naast de protestantse kerk, waar nog iedere drie weken een dienst wordt gehouden, heeft het graf van een kleuter die twintig jaar geleden stierf verse bloemen.
V-281 V-282