Recensies - Gezel in marmer Anjet Daanje
verteld en het kan alleen zo worden verteld. [...] In één scène het hele conflict uitgebeeld. Zo werkt Daanje, ze laat het conflict steeds zien, verliest zich niet in uitvoerige beschouwingen over artisticiteit en integriteit, maar demonstreert met altijd trefzekere zinnen.
Met Nan Geerings creëerde de schrijfster een indrukwekkend personage dat zich kan meten met andere grote figuren uit onze literatuur. Ze wordt iemand van vlees en bloed met wie ik hartstochtelijk meeleefde, die over zich laat lopen, tot in het bizarre, die terugvecht, die me ontroerde. Daanje zorgde ervoor dat het steeds geloofwaardig is, dat we steeds geïnteresseerd blijven in deze eigenzinnige en geheimzinnige vrouw. Die zich bewust is van haar grote capaciteiten maar zich toch mee laat slepen in een uiteindelijk onoplosbaar conflict tussen loyaliteit en artistieke ambitie.
Daanje zoekt het niet in zwart-wit kleuren, ze maakt van haar verhaal geen draak van een verhaal met helden en schurken. Ze zoekt steeds de nuance en de omkering. Ze laat goede en slechte kanten zien
van al haar personages, of liever, ze demonstreert die, zodat je nooit zeker weet voor wie je partij moet kiezen. Ik liet me helemaal meeslepen, raakte betrokken, koos partij voor Nan, maar wist het toch niet helemaal zeker.
Deze roman hield me tot en met het einde helemaal bij de les. En toen het uit was zat ik er stil bij te kijken en voelde ik mezelf denken waar je als lezer altijd op hoopt: eindelijk, eindelijk weer eens een echt mooie roman.

Bekijk de volledige recensie op een andere website.
———
De Groene Amsterdammer, 7 april 2006, door Marja Pruis

Vakmanschap en meesterschap


Hij is de grootste vakman in ons taalgebied, schreef een recensent over een schrijver. Die schrijver was daar niet blij mee, zei hij me in een interview.
V-77 V-78