|
verkopen. Ik kan dat erg waarderen.
Risico is dat zo'n schrijver niet opgemerkt wordt. Als er geen of nauwelijks recensies verschijnen, het boek weinig verkoopt en/of gelezen wordt, loopt het boek kans in vergetelheid te geraken. Dat kan buitengewoon jammer zijn.
Kees 't Hart schreef een eigenaardige recensie over Gezel in marmer van Anjet Daanje. Nooit van gehoord en wellicht ten onrechte. Binnenkort ga ik een boek van haar lezen. [...]
Ondertussen ben ik in het boek Gezel in marmer begonnen en ik geniet er met volle teugen van!
26 juli 2006
Ik sla het boek Gezel in marmer van Anjet Daanje open en begin te lezen. Halverwege bladzijde 379 lees ik: ‘Ze gaan in het zand zitten, Bibi met haar rug tegen een strandpaal.’ Ik glimlach en kijk op. Met sommige boeken klikt het gewoon goed. Oudste zoon komt de schep halen om te gaan graven aan de vloedlijn. [...]
Ik lees verder in het boek van Daanje. Het zal die |
|
|
dag nog uitkomen, veel te vroeg in de vakantie, want meer boeken heb ik niet meegenomen. [...]
 ———
NRC Handelsblad, 21 juli 2006, door Janet Luis
Pak dan zelf eens een beitel op
Degelijke roman van Anjet Daanje over de bohémien versus de ambachtsman
Hoe kan een beeldend kunstenaar de verkoop van zijn werk stimuleren? Uit Gezel in marmer, de vijfde roman van Anjet Daanje, valt op te maken dat theatraal gedrag soms de moeite loont. Opzichtig flirten met een journalist van de plaatselijke krant, in ruil voor een gunstige recensie. Opschudding veroorzaken, door een vakbroeder of -zuster van plagiaat te beschuldigen. In pyjama en op blote voeten een vernissage bijwonen. Of een opvallende artiestennaam aannemen. Iemand die Guus Veen heet gaat zich dan bijvoorbeeld Gösta Drabbe |
|
|
