Recensies - Veelvuldig en alleen Anjet Daanje
brengen. Dat is precies het bijzondere van deze roman. Er staan geen oeverloze beschouwingen in over schuld en boete, al speelt Dostojewski’s roman wel een kleine rol. Ze psychologiseert er niet eindeloos op los over rijkeluiskinderen met een teveel aan verveling. Ze analyseert alsof dit een interessante schaakpartij betreft die van alle kanten bekeken kan worden en waarvan zoveel mogelijk varianten aan bod moeten komen.
Soms beschrijft ze de gebeurtenissen een paar keer, vanuit verschillende standpunten, dan weer komt ze terug op allang als feit aangenomen scènes en zelfs speelt ze een curieus spel met feit en fictie.[...] Dit alles beschreven in kalme, serene zinnen die vaak barsten van allerlei verheven rationalisaties, maar kort daarop net zo makkelijk banale zaken aan de orde stellen. [...]
Geen boek voor liefhebbers van een razendsnelle plot met daverende ontwikkelingen. Maar toch: een zeer bijzonder boek dat me flink aan het peinzen zette. En gaat het daar niet om in literatuur?
Overijssels Dagblad, 26 juni 2003, door Paul Gellings

Vierde roman Anjet Daanje net een film

Het is moeilijk om in een dikkere roman waarin ieder beeld een functie heeft, een optimale spanning vast te houden. De lezer krijgt zoveel visueels voorgeschoteld dat oververzadiging dreigt, als er al geen verveling intreedt. De schrijver of schrijfster die de aandacht van de lezer weet vast te houden is dus iemand die hoort tot die weinigen die hun vak verstaan en dus een pluim verdienen.

Een dergelijke pluim verdient zondermeer Anjet Daanje (1965) voor haar vierde roman Veelvuldig en alleen. [...]
Ook Veelvuldig en alleen is zeer filmisch geschre-
ven, met dwingende evocatieve beelden, scènes die er niet om liegen. Je ziet het kortom voor je.
V-29 V-30