|
De hele roman, 538 dichtbedrukte bladzijden, is geschreven vanuit het hoofd van Amand Coppens. Je zit in zijn brein en kijkt door zijn ogen naar wat er gebeurt, en dat doet Anjet Daanje zo precies en nauwkeurig dat je, als je je eraan overgeeft, gaat meebeleven wat hij beleeft: zijn verbazing, zijn angst en paniek, zijn gruwelijke nachtmerries vol dood en verderf, zijn verliefdheid, zijn lust, zijn woede en gewelddadige uitbarstingen, zijn langzaam terugkerende herinneringen. [...]
De herinnerde soldaat, vertelt ze, begon voor haar met een verhaal van Geert Mak in zijn tv-serie In Europa, jaren geleden. Een Franse soldaat wordt vlak na de Eerste Wereldoorlog gevonden bij het station in Lyon, waar net een trein met gerepatrieerde krijgsgevangenen uit Duitsland is aangekomen. Niemand weet wie hij is en hij weet het zelf ook niet. Op de foto in de krant reageren wel driehonderd vrouwen, die hem allemaal herkennen als hun man of hun zoon, ook als die helemaal niet op hem lijkt. Ze komen met de gekste redeneringen om te bewijzen dat ze gelijk hebben. |
|
|
Hun man vijf centimeter langer dan de soldaat? Dan moet hij in de oorlog gekrompen zijn. „De wanhoop van die vrouwen”, zegt Anjet Daanje. „Die interesseerde me. Ze zijn bereid om van een bestaande man hun eigen fantasieman te maken.”
Ze wist weinig van de Eerste Wereldoorlog en deed lang onderzoek. Oude kranten lezen, ansichtkaarten en spoorboekjes bestuderen, en hoe de huizen waren ingericht, waar nog op kolen werd gestookt, wat er gegeten werd (pap en aardappelen voor wie bijna geen geld had, brood en kalfskop voor wie net iets meer had), hoe de mensen roken (naar zweet), hoe in die tijd foto’s werden gemaakt.
Nee, zegt ze, ze is voor haar boek niet in Kortrijk of elders gaan kijken. Ze heeft geen rijbewijs en gaat niet graag op reis. Het was ook niet nodig, zegt ze. Voor de voettocht die Amand Coppens van Keulen naar het dorpje Felderhoferbrücke maakt, gebruikte ze Duitse stafkaarten. Allemaal te vinden op het internet.
De eerste versie van De herinnerde soldaat was |
|
|
