|
naar zijn identiteit en wellicht ook die van haar en wat zo’n rot oorlog allemaal doet met de jonge soldaten maar zeker ook met de achtergebleven burgers? Bovendien ook de ruimte en het vertrouwen wat zij elkaar durfden en zeker ook moesten geven.
Ongelooflijk wat een ontdekking de schrijfster Anjet Daanje, waar ik in ieder geval nog nooit eerder van gehoord had. Ze heeft ernstig veel indruk op mij gemaakt. Hoe is het mogelijk om op zo’n manier en zo precies zo’n zoektocht naar identiteit te beschrijven dat je als lezer de hele roman lang op het puntje van je stoel zit, je adem in te houden, mee te leven, geduld te blijven houden en vol empathie met deze beide prachtige hoofdpersonages van bladzijde na bladzijde mee blijft leven en hopen dat het goed gaat komen. Wat de uitkomst ook zal blijken te zijn. De herinnerde soldaat is gewaardeerd met de maximale ***** (uitmuntend).
Lees het volledige artikel op een andere website.
|
|
|
Vrouwenbibliotheek Utrecht, 20 oktober 2020, door Janny Wildemast
[...] Als je een nieuw boek wilt gaan lezen en je ziet dat het behoorlijk dik is, kleine letters heeft, zinnen heeft die vaak een halve bladzij beslaan en opgebouwd zijn in de sfeer van ‘en toen en toen’ en elke alinea begint met ‘En’, dan kun je besluiten dat boek terzijde te leggen. Niet doen als het gaat om De Herinnerde Soldaat van Anjet Daanje! Je hebt namelijk een magistraal boek in handen en aan die wat vreemde schrijfstijl wen je gauw genoeg.
[...] Het is buitengewoon knap dat een Drentse schrijfster zo goed die melancholieke sfeer heeft weten op te roepen die zo kenmerkend is voor talloze Vlaamse boeken en films.
[...] Daarmee vindt een scherpe en onverwachte draai in het verhaal plaats. De lezer wordt geconfronteerd met de vraag wie van de hoofdpersonen nu eigenlijk niet met de realiteit om kan gaan. Daarnaast dringt de vraag zich op of de |
|
|
