|
Ik heb jarenlang realityseries gekeken. Expeditie Robinson is de interessantste. Omdat de kandidaten honger moeten lijden, vaak nauwelijks slapen en het samen moeten zien te redden, wordt duidelijk hoe dun het laagje menselijke beschaving is. Zonde dat er steeds meer spelletjes worden bedacht om de kandidaten en kijkers bezig te houden. Mijn ideaal zou zijn dat ze een aantal mensen op een onbewoond eiland zouden zetten, en verder niets. Geen regels, geen spelletjes, geen kandidaten wegstemmen, ook geen vaststaand einde van het programma, alleen de belofte dat degene die als laatste overblijft – nadat alle andere uit zichzelf zijn vertrokken – een groot geldbedrag krijgt. En dan kijken wat er gebeurt. [...]
Werkt u aan een nieuwe roman?
Ja. Het eerste hoofdstuk speelt zich af rond 1850 in Engeland, daarna schuift elk hoofdstuk een eindje op in de tijd, eindigend in Groningen, nu. Hoofdthema’s zijn de dood en de illusies die mensen zich maken om, ondanks het feit dat we ooit allemaal doodgaan, hun leven zin te geven. In de |
|
|
negentiende eeuw gaven mensen hun leven vooral vorm door religie, of bijgeloof, in de loop van anderhalve eeuw is dat verschoven naar zaken als verbeelding, kunst, wetenschap maar ook spiritisme, complottheorieën en ‘ietsisme’. [...]
Emily of Charlotte Brontë?
Dit is echt de gemeenste vraag voor mij die je maar kunt verzinnen. De roman waaraan ik nu werk is geïnspireerd door hen allebei, dus het is een beetje alsof ik tussen twee geliefden moet kiezen. Eigenlijk kan ik alleen argumenten voor Emily verzinnen – ze is als persoon intrigerender, Wuthering Heights is superieur aan Charlotte’s beste roman en haar gedichten zijn beter. Toch kies ik Charlotte, omdat haar romans met zo veel psychologisch inzicht en overgave zijn geschreven.
Lees het volledige artikel op een andere website. |
|
|
