|
gekocht, die lag al twee jaar op de plank. Toen mijn moeder was overleden, ben ik die maar gaan lezen. En daarna herlas ik Jane Eyre en Wuthering Heights. Ik dacht dat mijn fascinatie voor de Brontës een romantische jeugdbevlieging was, maar dat bleek niet zo te zijn. Ik raakte opnieuw door ze gefascineerd. Nu vooral door Emily Brontës Wuthering Heights.’
Wat vindt u zo fascinerend aan die roman?
‘Veel mensen vinden het een romantisch boek, maar dat is het helemaal niet. Het is raar en geheimzinnig, er zijn duizenden verhandelingen over geschreven, iedereen heeft zijn eigen ideeën en interpretaties. Waarschijnlijk omdat niemand het boek begrijpt. Die verhandelingen gaan ook weer met de tijd mee. Tegenwoordig wordt gezegd dat Wuthering Heights gaat over kolonialisme en feminisme, een tijdje geleden ging het over communisme. Zo blijft een boek modern.’
‘Als je het niet echt begrijpt, kun je er van alles in zien. Dat is bij Emily Brontë zelf ook gebeurd: ze |
|
|
zou anorexia nervosa hebben gehad, met niemand hebben gepraat behalve haar familie, een genie zijn geweest, maar ook introvert. Ze wordt de sfinx van de Engelstalige literatuur genoemd, maar ze was natuurlijk gewoon een mens met goede en slechte eigenschappen, zoals ieder ander.
‘Dat allemaal heb ik door elkaar gehusseld en dat is Het lied van ooievaar en dromedaris geworden. Bijna alles is verzonnen, tot de plaatsnamen aan toe, maar als je iets van de Brontës weet, herken je misschien dingen. Net als bij Wuthering Heights word je ertoe aangezet uit de verschillende verhaallijnen zelf een verhaal samen te stellen.’
[...] Hoe heeft u van de elf verhalen toch één geheel gemaakt?
‘Soms zit er letterlijk dezelfde zin in het eerste hoofdstuk als in een later hoofdstuk. En er komt bijvoorbeeld in ieder hoofdstuk een vlieg voor. Ook voor de rode vlekken op het lichaam van Eliza May Drayden, die de dokter zonder nadere diagnose in haar overlijdensakte noemt, worden in verschillende |
|
|