Recensies - Het lied van ooievaar en dromedaris Anjet Daanje
boek alleen maar kan vergelijken met het magistrale Possession van A.S. Byatt, de Booker Prize-winnaar van 1990. [...] Possession werd algemeen gezien als een groot postmodern kunstwerk, en dat was het ook. Even prachtig is Daanje’s boek, misschien ligt het wat erg dicht tegen Byatts knappe constructie aan, maar gezien het resultaat zit ik daar verder niet mee.
Het lied van ooievaar en dromedaris is namelijk even groots als Possession, monumentaal van opzet, erudiet, overvloeiend van schitterende verhalen en even postmodern, al is het nu niet meer zo nodig om dat etiket te plakken.
In een interview noemde Daanje Sarah Waters’ Affinity, een verbazingwekkende roman over Victoriaans spiritisme, heftige vrouwenliefde en verraad, gegoten in een mozaïek van tekstsoorten als brieven en dagboeken. Ook Waters hernam in haar oeuvre historische verteltechnieken en spectaculair melodrama. Zij herschreef (alweer) Dickens, Hardy en James in lesbische zin, moderniseerde ze, verbeterde ze. Misschien krijgt
Harold Bloom toch nog een beetje gelijk: vrouwen laten zich door de mannelijke voorgangers niet meer verpletteren: ze volgen hen onbekommerd na en bewijzen al doende hun autonomie en hun oorspronkelijkheid.

Lees het volledige artikel op een andere website.
———
De Standaard, 30 juli 2022, door Maria Vlaar

Alles op losse schroeven

Anjet Daanje serveert een verrassende mengeling van romantiek en postmodernisme. Het lied van ooievaar en dromedaris is een duizelingwekkende puzzel in elf hoofdstukken die elf levensverhalen vertellen.

Een vormeloze gedaante in de keuken, een boterham met bramenjam, een aantekenboekje met onbegrijpelijke cijferreeksen, jurken van een
V-521 V-522