|
wil wel geïnterviewd worden, maar niet over haar privéleven, en niet bij haar thuis. Dus spreken we elkaar op het kantoortje van haar uitgeverij, Passage. […]
Wat trekt u zo aan in het leven en werk van de Brontës?
‘De fantasiewereld die ze creëerden. Toen ik voor het eerst een biografie van de Brontës las, herkende ik de wereld die ik en mijn broer Dieb hadden geschapen. Wij verzonnen dan wel geen nieuwe wereld zoals de Brontës in hun kinderjaren deden, maar maakten stripverhalen en hoorspelen, later hoorspelen met dia’s en 8-mm films met achttiende-eeuwse decors. We deden alles samen, vanaf mijn vierde verzon ik verhalen en hij tekende. Als ik er nu op terugkijk, zie ik dat ik nog steeds hetzelfde doe. Het is een manier om de wereld een ordening te geven. Als je schrijft, heb je controle.’ [...]
Een van Anjet Daanjes personages is de negentiende-eeuwse Kathleen, die van ‘dochter van de gegoede biografe Agnes Chambers’ afglijdt tot afgestompte arbeidster in een Engelse textielfabriek. |
|
|
Daar is dit citaat te vinden: ‘Het is als met een geweven lap stof, een andere kleur inslag en je krijgt een totaal ander resultaat, terwijl toch de helft, de schering, gelijk is gebleven.’
Dat gaat niet alleen over een lap stof maar ook over uw boek?
‘Klopt. Je kunt als lezer zelf het verhaal van Eliza May Drayden samenstellen, iedereen maakt er iets anders van. Al die verhalen, al die personages zoeken naar betekenis, in het begin met behulp van God en religie, met darwinisme, later zelfs met een complottheorie. Dat is ook een manier van ordening die zin aan je leven kan geven. Ties in hoofdstuk elf begrijpt weinig van de kwantummechanica waarin zijn vrouw, op zoek naar een Theorie van Alles, gespecialiseerd is, maar verzint er zelf toch een wonderlijk experiment over “de Tydloze Tijd” mee. Zo zal ook de lezer díe feiten uit mijn roman halen die hem of haar zinvol lijken. Op internet wordt door lezers gespeculeerd over overkoepelende, religieuze verbanden in mijn boek. Maar slaat het |
|
|
