|
Gezel in marmer is een roman die allereerst wondermooi geschreven is. Daanje heeft een heldere, precieze schrijfstijl, die heel aards is en levendig, en tegelijkertijd op geen enkele manier ernst, emotie en uitweiding schuwt. Zonder enige opsmuk of beeldspraak, hier en daar hoogstens wat plechtstatig, tovert ze de steen, de hakker en zijn omgeving te voorschijn. Dan is er de ingenieuze compositie, die reminiscenties oproept aan die andere grote kunstenaarsroman, Cat's Eye (1989) van Margaret Atwood. Net als bij Atwood fungeren ook in Gezel in marmer de kunstwerken die in de roman worden gemaakt als bouwstenen voor het verhaal en kun je de roman zelf uiteindelijk als het overkoepelende kunstwerk beschouwen. Tot slot is er de rijkdom van het verhaal en de diepgang van de thematiek. Het kan niet anders of Daanje heeft zich voor haar roman grondig gedocumenteerd.
Natuurlijk gaat het uiteindelijk om het universele drama van meester en knecht, kunstenaar en vakman, originaliteit en plagiaat, talent en ijver. Zo'n drama kan echter alleen maar landen als het |
|
|
geworteld is in een échte wereld. Een wereld waarin slijpstof neerdaalt en waarin aan marmer wordt gelikt, waar een 10 mm slagbeitel wordt afgewisseld door een 22 mm widia job en waar de liefde wordt bedreven op een gipszolder. Nan Geerings groeit in Daanjes handen uit tot een complexe romanfiguur, geheimzinnig, koppig, misschien begaafder dan ze zelf denkt, van wie het na zo veel bladzijden moeilijk afscheid nemen is. Het lijkt me de hoogste tijd dat ook Gezel in marmer zijn landingsmoment gaat beleven.
 ———
Vrouwen van Nu, april 2006, door Brigitte Leferink
Twee vrouwen die elkaar hard nodig hebben om hun werk te kunnen doen, spelen de hoofdrol in dit intrigerende boek. De gecompliceerde verhouding tussen ontwerpster en uitvoerster, de ‘derde partij’ die met beide vrouwen een relatie onderhoudt, en de spanning in een werkplaats van beeldhouwers |
|
|
