|
vinden is van Brontë's stijl. Van alle gedichten in het boek zijn vooral de laatste vier, waarin Daanje spreekt vanuit het oogpunt van de oudste Brontë-zus Charlotte en Emily na haar dood, van een prachtige en pijnlijke schoonheid omdat ze daarin zo goed de gevoelens van gemis en verdriet heeft weten te vangen.
Lees het artikel ook op een andere website.
 ———
Dietske Geerlings, 12 augustus 20222
Een meesterlijke zoektocht naar verloren tijd
[...] Er zijn niet veel auteurs, laat staan uitgevers, die het aandurven om tegelijkertijd een roman en een dichtbundel te publiceren die zo nauw samenhangen. Niet alleen in vormgeving vormen zij een bijzondere eenheid, ook in inhoud. Net als de roman door alle verschillende soorten teksten als een studie oogt en toch leest als een roman, oogt de |
|
|
bundel als een studie door alle verschillende teksten, zoals de oorspronkelijke gedichten van Emily Brontë, de vertaling ervan, gedichten van Charlotte Brontë, en gedichten van Daanje zelf die weer daarop geïnspireerd zijn, terwijl je de bundel toch ervaart als een eenheid. Ook hier zie je de zoektocht naar verloren tijd: wie was Emily Brontë en wat bezielde haar? Daanje tast in haar vertalingen het ritme en de klanken van de oorspronkelijke gedichten af en doet een poging deze delicate materie in het Nederlands om te zetten. Hoe fijn dat ook de oorspronkelijke tekst ernaast staat en dat je als lezer steeds kunt wisselen en zelf ervaren wat er veranderd is. Er staan prachtige gedichten in van Daanje zelf waarin ze reflecteert op de poëzie van Emily Brontë en de hele duistere geschiedenis rondom haar leven. [...]
Haar zoektocht heeft zelfs iets van een mystieke beleving, alsof zij wil samenvallen met de dichteres die bijna het hogere symboliseert, en doet soms denken aan de onmacht en wanhoop die Hadewijch |
|
|
