|
grijpen, haar wang te kussen, was ze teruggeschrokken van het stugge, kille dat ze beroerde, als gesteven lakens in de winter. Ze sprak er met pastoor Drayden over, hij zei dat het heel menselijk was om juist een dergelijke schokkende gebeurtenis te onthouden. Als je de dood als onmisbaar onderdeel van het leven leert te zien, zei hij, zullen je herinneringen aan de levende Susey terugkeren.
Susan wist niet wat ze met dat advies moest, ze was zich er, nu meer dan ooit, van bewust dat ieder mens moest sterven, wat ze nog meer behoorde te begrijpen om Susey te hervinden, was haar niet duidelijk. Ze durfde pastoor Drayden er niet opnieuw naar te vragen, maar hij merkte haar aanhoudende verdriet op. En zo gebeurde het dat hij op de afschuwelijkste dag van zijn leven zijn eigen leed terzijde schoof, tijdelijk, en zich om het hare bekommerde.
© Anjet Daanje, 2022
|
|
|
|
Een ander fragment van hoofdstuk 1 van Het lied van ooievaar en dromedaris is te lezen op de website van Athenaeum Boekhandels. |
|
|
